مافیای نفت و توسل به رسانه!

چندی پیش آقای زنگنه وزیر نفت گفت "برخی در حال فشار آوردن به من هستند تا نفت را ببرند و پولش را ندهند". وزیر در ادامه در این مورد تعبیر مافیا را بکار برده است.

 بنده علیرغم همه نقدهای اساسی که به عملکرد جناب زنگنه در هر دو دوره وزارتشان داشته و دارم، بر اساس شواهد و قرائن برداشتم این است که ایشان در این مورد راست می گوید و عده‌ای دنبال این هستند که از فرصت تحریم استفاده کنند و به بهانه دور زدن تحریم نفت بگیرند و ببرند و پولش را هم بر نگردانند و چون تصورشان این است که سود سرشاری در این کار وجود دارد طبیعتا گروه فشار درست می کنند و به انواع فشارها متوصل می‌شوند و حالا متداول شده است که اسم هر گروه فشاری که برای رسیدن به منافعی بصورت مخفی اعمال فشار می‌کنند و تمام روابط و امکاناتشان را در این رابطه بکار می گیرند را مافیا می‌گذارند. تا جائی که تجربیات و اطلاعات من نشان می‌دهد همیشه اعمال فشار داخلی‌ها برای ورود به مقوله صادرات نفت و گرفتن نفت برای صادرات و استفاده از رانت آن وجود داشته است و حالا دور زدن تحریم و شکست تحریم بهانه‌ خوبی برای مشتاقان این کار شده است. مخصوصا که یک دوره هم فرصت پیدا کرده‌اند و مزه‌اش زیر دندانشان رفته است. و بهانه می‌کنند که  حالا که به دلایل تحریم صنعت نفت نمی‌تواند نفت بفروشد نفت را بدهید ما به عنوان بخش خصوصی ببریم و بفروشیم در صورتی که خیلی روشن است که نفت ایران تحت تحریم است و نه مثلا فروشنده آن.

ضمنا باید توجه داشت که اگر منظور وزیر از مافیا این است که به احتمال قوی هم همین است، این گروه فشار وما در درون صنعت نفت نیست بلکه اینها از بیرون فشار می آورند و گاهی ممکن است از تریبون مجلس و امکانات دیگر هم جهت اعمال فشار و جوسازی استفاده کنند.

اما مطلبی که به نظر من قابل تامل است این است که چرا وزیر نفت این مطلب را رسانه‌ای می‌کند. رسانه به عنوان رکن چهارم قدرت ابزار مردم و روشنفکران و کسانی است که دستی در قدرت ندارند و از طریق رسانه می خواهند بر قدرت تاثیر بگذارند. وزیری که در قدرت است باید مستندات خود را پرونده کند و از طریق مجاری قانونی پیگیری کند که جلوی این گروه‌های فشار را بگیرد و آنها را متوقف کند. این که وزیر به رسانه‌ها متوسل شود معنایش این است که ایشان از مجاری و مراجع قانونی مایوس است و احیانا همان مراجع هم ابزار دست گروه‌های فشار شده‌اند و این بسیار جای نگرانی دارد.

دقت در این که به هر حال یک مقام مسئول هم مانند افراد معمولی برای رفع فشار به رسانه متوسل می‌شود خیلی چیزها را نشان می‌دهد و بسیار نگران کننده است. البته ابن می‌تواند نوعی فرافکنی و فرار به جلو هم باشد.